deyn
German
Determiner
deyn
- obsolete spelling of dein
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| m | f | n | ||
| nominative | deyn | deyne | deyn | deyne |
| genitive | deynes | deyner | deynes | deyner |
| dative | deynem | deyner | deynem | deynen |
| accusative | deynen | deyne | deyn | deyne |
Northern Kurdish
Etymology
Noun
deyn m
Turkish
Etymology
From Persian دین (deyn).
Pronunciation
- IPA(key): [dejn]
- Hyphenation: deyn
Noun
deyn (definite accusative deyni, plural düyun)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | deyn | deynler |
| definite accusative | deyni | deynleri |
| dative | deyne | deynlere |
| locative | deynde | deynlerde |
| ablative | deynden | deynlerden |
| genitive | deynin | deynlerin |
Synonyms
Zazaki
Etymology
From Persian دین (deyn).
Noun
deyn