deyn

German

Determiner

deyn

  1. obsolete spelling of dein

Declension

Declension of deyn
singular plural
m f n
nominative deyn deyne deyn deyne
genitive deynes deyner deynes deyner
dative deynem deyner deynem deynen
accusative deynen deyne deyn deyne

Northern Kurdish

Etymology

From Arabic دَيْن (dayn).

Noun

deyn m

  1. debt
  2. loan

Turkish

Etymology

From Persian دین (deyn).

Pronunciation

  • IPA(key): [dejn]
  • Hyphenation: deyn

Noun

deyn (definite accusative deyni, plural düyun)

  1. (very rare, archaic, law) debt

Declension

Declension of deyn
singular plural
nominative deyn deynler
definite accusative deyni deynleri
dative deyne deynlere
locative deynde deynlerde
ablative deynden deynlerden
genitive deynin deynlerin

Synonyms

Zazaki

Etymology

From Persian دین (deyn).

Noun

deyn

  1. debt