diagonaliseren

Dutch

Etymology

By surface analysis, diagonaal +‎ -iseren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌdi.aː.ɣoː.naː.liˈzeː.rə(n)/
  • Hyphenation: di‧a‧go‧na‧li‧se‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

diagonaliseren

  1. (linear algebra, transitive) to diagonalize

Conjugation

Conjugation of diagonaliseren (weak)
infinitive diagonaliseren
past singular diagonaliseerde
past participle gediagonaliseerd
infinitive diagonaliseren
gerund diagonaliseren n
present tense past tense
1st person singular diagonaliseer diagonaliseerde
2nd person sing. (jij) diagonaliseert, diagonaliseer2 diagonaliseerde
2nd person sing. (u) diagonaliseert diagonaliseerde
2nd person sing. (gij) diagonaliseert diagonaliseerde
3rd person singular diagonaliseert diagonaliseerde
plural diagonaliseren diagonaliseerden
subjunctive sing.1 diagonalisere diagonaliseerde
subjunctive plur.1 diagonaliseren diagonaliseerden
imperative sing. diagonaliseer
imperative plur.1 diagonaliseert
participles diagonaliserend gediagonaliseerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.