dicheomă

Romanian

Etymology

Borrowed from Greek δικαίωμα (dikaíoma).

Noun

dicheomă f (plural dicheome)

  1. (law, obsolete) right, entitlement

Declension

Declension of dicheomă
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative dicheomă dicheoma dicheome dicheomele
genitive-dative dicheome dicheomei dicheome dicheomelor
vocative dicheomă, dicheomo dicheomelor

References

  • dicheomă in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN