dichthouden

Dutch

Etymology

From dicht +‎ houden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdɪxtˌɦɑu̯də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dicht‧hou‧den

Verb

dichthouden

  1. to keep shut

Conjugation

Conjugation of dichthouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive dichthouden
past singular hield dicht
past participle dichtgehouden
infinitive dichthouden
gerund dichthouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou dicht, houd dicht hield dicht dichthou, dichthoud dichthield
2nd person sing. (jij) houdt dicht, hou dicht2, houd dicht2 hield dicht dichthoudt dichthield
2nd person sing. (u) houdt dicht hield dicht dichthoudt dichthield
2nd person sing. (gij) houdt dicht hieldt dicht dichthoudt dichthieldt
3rd person singular houdt dicht hield dicht dichthoudt dichthield
plural houden dicht hielden dicht dichthouden dichthielden
subjunctive sing.1 houde dicht hielde dicht dichthoude dichthielde
subjunctive plur.1 houden dicht hielden dicht dichthouden dichthielden
imperative sing. hou dicht, houd dicht
imperative plur.1 houdt dicht
participles dichthoudend dichtgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

  • houden dicht
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.