dichtslaan

Dutch

Etymology

Compound of dicht +‎ slaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdɪxt.slaːn/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dicht‧slaan

Verb

dichtslaan

  1. (ergative) to slam shut, to be slammed shut
  2. (intransitive) to lose composure or become confused so that one becomes unable to react
    Mijn hond slaat helemaal dicht, wanneer je hem in de fauteuil zet en in zijn mand gaat liggen.
    (please add an English translation of this usage example)

Conjugation

Conjugation of dichtslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive dichtslaan
past singular sloeg dicht
past participle dichtgeslagen
infinitive dichtslaan
gerund dichtslaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sla dicht sloeg dicht dichtsla dichtsloeg
2nd person sing. (jij) slaat dicht, sla dicht2 sloeg dicht dichtslaat dichtsloeg
2nd person sing. (u) slaat dicht sloeg dicht dichtslaat dichtsloeg
2nd person sing. (gij) slaat dicht sloegt dicht dichtslaat dichtsloegt
3rd person singular slaat dicht sloeg dicht dichtslaat dichtsloeg
plural slaan dicht sloegen dicht dichtslaan dichtsloegen
subjunctive sing.1 sla dicht sloege dicht dichtsla dichtsloege
subjunctive plur.1 slaan dicht sloegen dicht dichtslaan dichtsloegen
imperative sing. sla dicht
imperative plur.1 slaat dicht
participles dichtslaand dichtgeslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.