dictabolarium
Latin
Etymology
Apparently a nonce word coined by Decimus Laberius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɪk.taː.bɔˈɫaː.ri.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪ik.t̪a.boˈlaː.ri.um]
Noun
dictābolārium n (genitive dictābolāriī or dictābolārī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dictābolārium | dictābolāria |
| genitive | dictābolāriī dictābolārī1 |
dictābolāriōrum |
| dative | dictābolāriō | dictābolāriīs |
| accusative | dictābolārium | dictābolāria |
| ablative | dictābolāriō | dictābolāriīs |
| vocative | dictābolārium | dictābolāria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Further reading
- “dictabolarium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dictabolarium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.