dictaturus
Latin
Etymology
Future active participle of dictō
Participle
dictātūrus (feminine dictātūra, neuter dictātūrum); first/second-declension participle
- about to dictate
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dictātūrus | dictātūra | dictātūrum | dictātūrī | dictātūrae | dictātūra | |
| genitive | dictātūrī | dictātūrae | dictātūrī | dictātūrōrum | dictātūrārum | dictātūrōrum | |
| dative | dictātūrō | dictātūrae | dictātūrō | dictātūrīs | |||
| accusative | dictātūrum | dictātūram | dictātūrum | dictātūrōs | dictātūrās | dictātūra | |
| ablative | dictātūrō | dictātūrā | dictātūrō | dictātūrīs | |||
| vocative | dictātūre | dictātūra | dictātūrum | dictātūrī | dictātūrae | dictātūra | |