dictatus

Latin

Pronunciation

Etymology 1

Perfect passive participle of dictō (repeat, dictate).

Participle

dictātus (feminine dictāta, neuter dictātum); first/second-declension participle

  1. repeated, said often, having been repeated.
  2. dictated, having been dictated (for someone to write down).
  3. composed, expressed in writing, having been composed.
  4. prescribed, recommended, having been prescribed.
Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dictātus dictāta dictātum dictātī dictātae dictāta
genitive dictātī dictātae dictātī dictātōrum dictātārum dictātōrum
dative dictātō dictātae dictātō dictātīs
accusative dictātum dictātam dictātum dictātōs dictātās dictāta
ablative dictātō dictātā dictātō dictātīs
vocative dictāte dictāta dictātum dictātī dictātae dictāta
Descendants
  • Italian: dettato
  • Portuguese: ditado
  • Romanian: dictat
  • Spanish: dechado

Etymology 2

From dictō (repeat, dictate) +‎ -tus (action noun forming suffix).

Noun

dictātus m (genitive dictātūs); fourth declension

  1. (uncommon) a dictation
Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative dictātus dictātūs
genitive dictātūs dictātuum
dative dictātuī dictātibus
accusative dictātum dictātūs
ablative dictātū dictātibus
vocative dictātus dictātūs

References

  • dictatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.