diegti
Lithuanian
Etymology
From Proto-Indo-European *dʰeygʷ- (“to stick, to plant”).[1]
Cognate with Proto-Slavic *děgati, *dьgna, Proto-Germanic *dīkaz (“pool, puddle”), Latin fīgō (“pierce, pin, fasten, fix”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈdʲîəkʲtʲɪ]
Verb
di̇́egti (third-person present tense di̇́egia, third-person past tense di̇́egė) [2]
Conjugation
| singular vienaskaita | plural daugiskaita | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| aš | tu | jis/ji | mes | jūs | jie/jos | |||
| indicative | present | diegiu | diegi | diegia | diegiame, diegiam |
diegiate, diegiat |
diegia | |
| past | diegiau | diegei | diegė | diegėme, diegėm |
diegėte, diegėt |
diegė | ||
| past frequentative | diegdavau | diegdavai | diegdavo | diegdavome, diegdavom |
diegdavote, diegdavot |
diegdavo | ||
| future | diegsiu | diegsi | diegs | diegsime, diegsim |
diegsite, diegsit |
diegs | ||
| subjunctive | diegčiau | diegtum | diegtų | diegtumėme, diegtumėm, diegtume |
diegtumėte, diegtumėt |
diegtų | ||
| imperative | — | diek, dieki |
tediegia | diekime, diekim |
diekite, diekit |
tediegia | ||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
References
- “diegti” in Martsinkyavitshute, Victoria (1993), Hippocrene Concise Dictionary: Lithuanian-English/English-Lithuanian. New York: Hippocrene Books. →ISBN
- ^ Derksen, Rick (2015) “diegti”, in Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 127
- ^ “diegti” in Balčikonis, Juozas et al. (1954), Dabartinės lietuvių kalbos žodynas. Vilnius: Valstybinė politinės ir mokslinės literatūros leidykla.