dikizcilik
Turkish
Etymology
From dikizci (“voyeur”) + -lik (“-hood, -ism”).
Pronunciation
- IPA(key): /di.ciz.d͡ʒiˈlic/
Noun
dikizcilik (definite accusative dikizciliği, plural dikizcilikler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dikizcilik | dikizcilikler |
| definite accusative | dikizciliği | dikizcilikleri |
| dative | dikizciliğe | dikizciliklere |
| locative | dikizcilikte | dikizciliklerde |
| ablative | dikizcilikten | dikizciliklerden |
| genitive | dikizciliğin | dikizciliklerin |
References
- “dikizcilik”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu