diklemesine

Turkish

Etymology

From dik (vertical, upright; perpendicular) +‎ -le +‎ -me (verbal noun suffix) +‎ -(s)i (possessive suffix with "s" as buffer consonant) +‎ -(n)e (dative suffix with "n" as buffer consonant).

Pronunciation

  • IPA(key): /dic.le.me.siˈne/
  • Hyphenation: dik‧le‧me‧si‧ne

Adverb

diklemesine

  1. vertically, perpendicularly
    Synonym: dikçe
  • başı dik
  • dik dik bakmak
  • dikbaşlı
  • dikine
  • diklemek

Further reading