dik

See also: dík, dîk, and -dik

Translingual

Etymology

Abbreviation of English Dinka, Rek.

Symbol

dik

  1. (international standards) ISO 639-3 language code for Southwestern Dinka.

See also

  • Wiktionary’s coverage of Southwestern Dinka terms

Afrikaans

Etymology

From Dutch dik, from Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thikki, from Proto-Germanic *þekuz.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

dik (attributive dik, comparative dikker, superlative dikste)

  1. thick, bulky
  2. fat, obese
    Synonym: vet
  3. dense, viscous or thick when referring to a liquid or gaseous mass, such as mist
    Synonym: dig

Inflection

Inflection of dik
  predicative attributive independent partitive
singular plural
positive dik dikke dikkes diks
comparative dikker dikkere dikkeres dikkers
superlative dikste dikstes —

Derived terms

  • dikbek
  • dikderm

Azerbaijani

Etymology

From Proto-Turkic *tik- (“vertical; to to plant vertically”).

Pronunciation

  • IPA(key): [dic], [dit͡ʃ]
  • Audio (Baku):(file)

Adjective

dik (comparative daha dik, superlative ən dik, intensive dimdik)

  1. steep
    Synonym: sarp
  2. upright, vertical
  3. high
    Synonym: yüksək
  4. sharp, pointy
  5. (figurative) stubborn
  6. (figurative) unruly

Derived terms

Noun

dik (definite accusative diki, plural diklər)

  1. elevation, height, highness
  2. hillock

Declension

Declension of dik
singular plural
nominative dikdiklər
definite accusative dikidikləri
dative dikədiklərə
locative dikdədiklərdə
ablative dikdəndiklərdən
definite genitive dikindiklərin
Possessive forms of dik
nominative
singular plural
mənim (“my”) dikim diklərim
sənin (“your”) dikin diklərin
onun (“his/her/its”) diki dikləri
bizim (“our”) dikimiz diklərimiz
sizin (“your”) dikiniz dikləriniz
onların (“their”) diki or dikləri dikləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) dikimi diklərimi
sənin (“your”) dikini diklərini
onun (“his/her/its”) dikini diklərini
bizim (“our”) dikimizi diklərimizi
sizin (“your”) dikinizi diklərinizi
onların (“their”) dikini or diklərini diklərini
dative
singular plural
mənim (“my”) dikimə diklərimə
sənin (“your”) dikinə diklərinə
onun (“his/her/its”) dikinə diklərinə
bizim (“our”) dikimizə diklərimizə
sizin (“your”) dikinizə diklərinizə
onların (“their”) dikinə or diklərinə diklərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) dikimdə diklərimdə
sənin (“your”) dikində diklərində
onun (“his/her/its”) dikində diklərində
bizim (“our”) dikimizdə diklərimizdə
sizin (“your”) dikinizdə diklərinizdə
onların (“their”) dikində or diklərində diklərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) dikimdən diklərimdən
sənin (“your”) dikindən diklərindən
onun (“his/her/its”) dikindən diklərindən
bizim (“our”) dikimizdən diklərimizdən
sizin (“your”) dikinizdən diklərinizdən
onların (“their”) dikindən or diklərindən diklərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) dikimin diklərimin
sənin (“your”) dikinin diklərinin
onun (“his/her/its”) dikinin diklərinin
bizim (“our”) dikimizin diklərimizin
sizin (“your”) dikinizin diklərinizin
onların (“their”) dikinin or diklərinin diklərinin

Verb

dik

  1. second-person singular imperative of dikmək

Basque

Pronunciation

  • IPA(key): /dik/ [d̪ik]
  • Rhymes: -ik
  • Hyphenation: dik

Verb

dik

  1. Masculine allocutive form of du.

Usage notes

Linguistically, this verb form can be seen as belonging to the reconstructed citation form edun instead of izan.

Dutch

Etymology

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-West Germanic *þikkwī, from Proto-Germanic *þekuz, from Proto-Indo-European *tégus.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɪk/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dik
  • Rhymes: -ɪk

Adjective

dik (comparative dikker, superlative dikst)

  1. thick
    Antonym: slank
  2. fat
    Antonym: dun
  3. (Netherlands, slang) cool, nice

Declension

Declension of dik
uninflected dik
inflected dikke
comparative dikker
positive comparative superlative
predicative/adverbial dik dikker het dikst
het dikste
indefinite m./f. sing. dikke dikkere dikste
n. sing. dik dikker dikste
plural dikke dikkere dikste
definite dikke dikkere dikste
partitive diks dikkers —

Synonyms

  • (all senses): vet

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: dik
  • Berbice Creole Dutch: deki
  • Negerhollands: dik
    • → Virgin Islands Creole: dik (archaic)
  • → Aukan: deki
  • → Papiamentu: diki, dek
  • → Saramaccan: dégi (via Skepi Creole Dutch)
  • → Sranan Tongo: deki

Adverb

dik

  1. fatly, thickly
  2. (modifying "tevreden") well, rather, considerably

Hamer-Banna

Pronunciation

  • IPA(key): /dík/

Ideophone

dik

  1. all
  2. everyone
  3. everywhere

References

  • Petrollino, Sara (2016) A Grammar of Hamar: A South Omotic language of Ethiopia‎[1], Leiden University

Iban

Pronunciation

  • IPA(key): /dik/

Pronoun

dik

  1. you

Limburgish

Etymology 1

See dek.

Alternative forms

Pronunciation

  • IPA(key): /dik/
  • Rhymes: -ik

Adjective

dik (masculine dike̩, feminine dike̩, comparative dike̩r, superlative diikste̩) (Rheinische Dokumenta spelling)

  1. alternative form of dek (“thick/fat”)
Derived terms
  • Digde̩
  • Dike̩
  • Dikt

Etymology 2

Pronunciation

  • IPA(key): /dek/, [dɪk]

Adjective

dik (masculine dikke, feminine dikke, comparative dikker, superlative dikste)

  1. Veldeke spelling of dek
Derived terms

Malay

Etymology

Clipping of adik, from Proto-Malayic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Chamic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Sumbawan *wadi-ʔ, from Proto-Malayo-Polynesian *huaji-q, from *huaji, from Proto-Austronesian *Suaji.

Pronunciation

  • IPA(key): /dik/, [deʔ]
  • Rhymes: -dik, -ik

Noun

dik (Jawi spelling ديق, plural dik-dik)

  1. alternative form of adik

Further reading

Maltese

Alternative forms

Etymology

From Arabic ذِيكَ (ḏīka, “that”).

Determiner

dik

  1. feminine singular of dak
    Dik il-mara hija l-oħt tal-omm tiegħu. ― That woman is his mother's sister.

Noun

dik f

  1. (euphemistic) apoplexy
  2. (euphemistic) excommunication

Marshallese

Pronunciation

  • (phonetic) IPA(key): [rʲik]
  • (phonemic) IPA(key): /rʲik/
  • Bender phonemes: {dik}

Verb

dik

  1. small
  2. young
  3. little

References

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دیك (dik), from Proto-Turkic *tik-. Cognate with Old Turkic [script needed] (tik), ultimately from Middle Chinese 直 (drik).

Adjective

dik (intensive dimdik)

  1. vertical
  2. (geometry) perpendicular; having a right angle

Derived terms

Verb

dik

  1. second-person singular imperative of dikmek

Zazaki

Etymology

From Arabic دِيك (dīk).

Noun

dik

  1. cock, rooster (bird)

Zealandic

Etymology

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-Germanic *þekuz.

Adjective

dik

  1. thick
  2. fat

Inflection

This adjective needs an inflection-table template.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.