diploic
English
Etymology
Adjective
diploic (not comparable)
Derived terms
References
- “diploic”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
Romanian
Etymology
Borrowed from French diploïque.
Adjective
diploic m or n (feminine singular diploică, masculine plural diploici, feminine and neuter plural diploice)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | diploic | diploică | diploici | diploice | |||
| definite | diploicul | diploica | diploicii | diploicele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | diploic | diploice | diploici | diploice | |||
| definite | diploicului | diploicei | diploicilor | diploicelor | ||||
References
- diploic in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN