diplomaticus
Latin
Etymology
diplōma (stem: diplōmat-) + -icus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɪ.pɫoːˈma.tɪ.kʊs], [dɪp.ɫoːˈma.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪i.ploˈmaː.t̪i.kus], [d̪ip.loˈmaː.t̪i.kus]
Adjective
diplōmaticus (feminine diplōmatica, neuter diplōmaticum); first/second-declension adjective
- diplomatic (clarification of this definition is needed)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | diplōmaticus | diplōmatica | diplōmaticum | diplōmaticī | diplōmaticae | diplōmatica | |
| genitive | diplōmaticī | diplōmaticae | diplōmaticī | diplōmaticōrum | diplōmaticārum | diplōmaticōrum | |
| dative | diplōmaticō | diplōmaticae | diplōmaticō | diplōmaticīs | |||
| accusative | diplōmaticum | diplōmaticam | diplōmaticum | diplōmaticōs | diplōmaticās | diplōmatica | |
| ablative | diplōmaticō | diplōmaticā | diplōmaticō | diplōmaticīs | |||
| vocative | diplōmatice | diplōmatica | diplōmaticum | diplōmaticī | diplōmaticae | diplōmatica | |