diribitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of diribeō.

Participle

diribitus (feminine diribita, neuter diribitum); first/second-declension participle

  1. divided

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative diribitus diribita diribitum diribitī diribitae diribita
genitive diribitī diribitae diribitī diribitōrum diribitārum diribitōrum
dative diribitō diribitae diribitō diribitīs
accusative diribitum diribitam diribitum diribitōs diribitās diribita
ablative diribitō diribitā diribitō diribitīs
vocative diribite diribita diribitum diribitī diribitae diribita