disgleirio

Welsh

Etymology

From disglair +‎ -io.

Verb

disgleirio (first-person singular present disgleiriaf)

  1. to shine, to sparkle
    Synonyms: llewyrchu, tywynnu, llathru, serennu, gloywi

Conjugation

Conjugation (colloquial)
inflected
colloquial forms
singular plural
first second third first second third
future disgleiria i,
disgleiriaf i
disgleiri di disgleirith o/e/hi,
disgleiriff e/hi
disgleiriwn ni disgleiriwch chi disgleirian nhw
conditional disgleiriwn i,
disgleirswn i
disgleiriet ti,
disgleirset ti
disgleiriai fo/fe/hi,
disgleirsai fo/fe/hi
disgleirien ni,
disgleirsen ni
disgleiriech chi,
disgleirsech chi
disgleirien nhw,
disgleirsen nhw
preterite disgleiriais i,
disgleiries i
disgleiriaist ti,
disgleiriest ti
disgleiriodd o/e/hi disgleirion ni disgleirioch chi disgleirion nhw
imperative disgleiria disgleiriwch

Note: All other forms are periphrastic, as usual in colloquial Welsh.

Mutation

Mutated forms of disgleirio
radical soft nasal aspirate
disgleirio ddisgleirio nisgleirio unchanged

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Welsh.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

  • D. G. Lewis, N. Lewis, editors (2005–present), “disgleirio”, in Gweiadur: the Welsh–English Dictionary, Gwerin
  • R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “disgleirio”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies