dispecto
Latin
Etymology 1
Verb
dispectō (present infinitive dispectāre); first conjugation, no perfect or supine stems
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | dispectō | dispectās | dispectat | dispectāmus | dispectātis | dispectant | ||||||
| imperfect | dispectābam | dispectābās | dispectābat | dispectābāmus | dispectābātis | dispectābant | |||||||
| future | dispectābō | dispectābis | dispectābit | dispectābimus | dispectābitis | dispectābunt | |||||||
| passive | present | dispector | dispectāris, dispectāre |
dispectātur | dispectāmur | dispectāminī | dispectantur | ||||||
| imperfect | dispectābar | dispectābāris, dispectābāre |
dispectābātur | dispectābāmur | dispectābāminī | dispectābantur | |||||||
| future | dispectābor | dispectāberis, dispectābere |
dispectābitur | dispectābimur | dispectābiminī | dispectābuntur | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | dispectem | dispectēs | dispectet | dispectēmus | dispectētis | dispectent | ||||||
| imperfect | dispectārem | dispectārēs | dispectāret | dispectārēmus | dispectārētis | dispectārent | |||||||
| passive | present | dispecter | dispectēris, dispectēre |
dispectētur | dispectēmur | dispectēminī | dispectentur | ||||||
| imperfect | dispectārer | dispectārēris, dispectārēre |
dispectārētur | dispectārēmur | dispectārēminī | dispectārentur | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | dispectā | — | — | dispectāte | — | ||||||
| future | — | dispectātō | dispectātō | — | dispectātōte | dispectantō | |||||||
| passive | present | — | dispectāre | — | — | dispectāminī | — | ||||||
| future | — | dispectātor | dispectātor | — | — | dispectantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | dispectāre | dispectārī | dispectāns | — | |||||||||
| future | — | — | — | dispectandus | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| dispectandī | dispectandō | dispectandum | dispectandō | — | — | ||||||||
Descendants
- >? Aromanian: dishteptu, dishtiptari
- >? Romanian: deștepta, deșteptare
See also
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
dispectō
- dative/ablative masculine/neuter singular of dispectus
References
- “dispecto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dispecto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.