distaffare
Italian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /dis.tafˈfa.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: di‧staf‧fà‧re
Verb
distaffàre (first-person singular present distàffo, first-person singular past historic distaffài, past participle distaffàto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of distaffàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | distaffàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | distaffàndo | |||
| present participle | distaffànte | past participle | distaffàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | distàffo | distàffi | distàffa | distaffiàmo | distaffàte | distàffano |
| imperfect | distaffàvo | distaffàvi | distaffàva | distaffavàmo | distaffavàte | distaffàvano |
| past historic | distaffài | distaffàsti | distaffò | distaffàmmo | distaffàste | distaffàrono |
| future | distafferò | distafferài | distafferà | distafferémo | distafferéte | distafferànno |
| conditional | distafferèi | distafferésti | distafferèbbe, distafferébbe | distafferémmo | distafferéste | distafferèbbero, distafferébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | distàffi | distàffi | distàffi | distaffiàmo | distaffiàte | distàffino |
| imperfect | distaffàssi | distaffàssi | distaffàsse | distaffàssimo | distaffàste | distaffàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| distàffa | distàffi | distaffiàmo | distaffàte | distàffino | ||
| negative imperative | non distaffàre | non distàffi | non distaffiàmo | non distaffàte | non distàffino | |
Further reading
- distaffare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana