distractiv
Romanian
Etymology
From distracție (“fun”) + -iv, after atractiv.
Pronunciation
- IPA(key): [dis.trakˈtiv]
Adjective
distractiv m or n (feminine singular distractivă, masculine plural distractivi, feminine and neuter plural distractive)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | distractiv | distractivă | distractivi | distractive | |||
| definite | distractivul | distractiva | distractivii | distractivele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | distractiv | distractive | distractivi | distractive | |||
| definite | distractivului | distractivei | distractivilor | distractivelor | ||||