ditans
Latin
Etymology
Present participle of dītō
Participle
dītāns (genitive dītantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dītāns | dītantēs | dītantia | ||
| genitive | dītantis | dītantium | |||
| dative | dītantī | dītantibus | |||
| accusative | dītantem | dītāns | dītantēs dītantīs |
dītantia | |
| ablative | dītante dītantī1 |
dītantibus | |||
| vocative | dītāns | dītantēs | dītantia | ||
1When used purely as an adjective.