diudiuc

Romanian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish دودوك (düdük).

Noun

diudiuc n (uncountable)

  1. whistle

Declension

Declension of diudiuc
singular only indefinite definite
nominative-accusative diudiuc diudiucul
genitive-dative diudiuc diudiucului
vocative diudiucule

References

  • diudiuc in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN