divinatio

Latin

Etymology

dīvīnō +‎ -tiō

Noun

dīvīnātiō f (genitive dīvīnātiōnis); third declension

  1. divination, prophecy

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative dīvīnātiō dīvīnātiōnēs
genitive dīvīnātiōnis dīvīnātiōnum
dative dīvīnātiōnī dīvīnātiōnibus
accusative dīvīnātiōnem dīvīnātiōnēs
ablative dīvīnātiōne dīvīnātiōnibus
vocative dīvīnātiō dīvīnātiōnēs

Descendants

  • Catalan: divinació
  • Corsican: divinazione, divinazioni
  • English: divination
  • French: divination
  • Friulian: divinazion
  • Galician: divinación
  • Italian: divinazione
  • Occitan: divinacion
  • Portuguese: divinação
  • Romanian: divinație
  • Spanish: divinación

References

  • divinatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • divinatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "divinatio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • divinatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • divinatio”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • divinatio”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin