doai
See also: đoái
Galician
Verb
doai
- (reintegrationist norm) second-person plural imperative of doar
Japanese
Romanization
doai
Northern Sami
Etymology
From Proto-Samic *tonōj.
Pronunciation
- (Kautokeino) IPA(key): /ˈtoɑ̯j/
Pronoun
doai
- you (two)
Inflection
Inflection of doai (irregular) | |
---|---|
Nominative | doai |
Genitive | dudno |
Nominative | doai |
Genitive | dudno |
Accusative | dudno |
Illative | dudnuide |
Locative | dudnos |
Comitative | dudnuin |
Essive | dudnon |
See also
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
1st person | mun | moai | mii |
2nd person | don | doai | dii |
3rd person | son | soai | sii |
Further reading
- Koponen, Eino, Ruppel, Klaas, Aapala, Kirsti, editors (2002–2008), Álgu database: Etymological database of the Saami languages[1], Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland
Portuguese
Verb
doai
- second-person plural imperative of doar