doctrinalis
Latin
Etymology
From doctrīna (“teaching, learning, doctrine”) + -ālis (“-al: forming adjectives”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɔk.triːˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪ok.t̪riˈnaː.lis]
Adjective
doctrīnālis (neuter doctrīnāle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | doctrīnālis | doctrīnāle | doctrīnālēs | doctrīnālia | |
genitive | doctrīnālis | doctrīnālium | |||
dative | doctrīnālī | doctrīnālibus | |||
accusative | doctrīnālem | doctrīnāle | doctrīnālēs doctrīnālīs |
doctrīnālia | |
ablative | doctrīnālī | doctrīnālibus | |||
vocative | doctrīnālis | doctrīnāle | doctrīnālēs | doctrīnālia |
Descendants
- English: doctrinal
- French: doctrinal
- Italian: dottrinale
References
- “doctrinalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- doctrinalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.