docturus
Latin
Etymology
Future active participle of doceō (“I teach”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɔkˈtuː.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪okˈt̪uː.rus]
Participle
doctūrus (feminine doctūra, neuter doctūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | doctūrus | doctūra | doctūrum | doctūrī | doctūrae | doctūra | |
| genitive | doctūrī | doctūrae | doctūrī | doctūrōrum | doctūrārum | doctūrōrum | |
| dative | doctūrō | doctūrae | doctūrō | doctūrīs | |||
| accusative | doctūrum | doctūram | doctūrum | doctūrōs | doctūrās | doctūra | |
| ablative | doctūrō | doctūrā | doctūrō | doctūrīs | |||
| vocative | doctūre | doctūra | doctūrum | doctūrī | doctūrae | doctūra | |