doec
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *duoc, from Proto-West Germanic *dōk.
Noun
doec m or n
Inflection
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | doec | doeke |
accusative | doec | doeke |
genitive | doecs | doeke |
dative | doeke | doeken |
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | doec | doec, doeke |
accusative | doec | doec, doeke |
genitive | doecs | doeke |
dative | doeke | doeken |
Alternative forms
- doeck
- dōk
Descendants
- Dutch: doek
- Afrikaans: doek
- Berbice Creole Dutch: duku
- Jersey Dutch: duk
- Negerhollands: doek, doekoe
- → Akan: duku
- → Nkonya: duku
- → Wali (Ghana): ’duuku
- → Akebu: ɖuku-yǝ (via an intermediary language)
- → Lokono: doko
- → Aukan: duku
- → English: duck, dook
- → Fon: dukwí
- → Indonesian: duk
- → Japanese: ズック
- → Mbelime: dukìhṵ̀ (via an intermediary language)
- → Nawdm: dukŋa (via an intermediary language)
- → Scots: dook
- → Sranan Tongo: duku
- Limburgish: dook
Further reading
- “doec”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “doec”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN