dogar
Romanian
Etymology
From doagă + -ar, or possibly Latin dogārius < doga. Compare Aromanian dugar.
Noun
dogar m (plural dogari)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | dogar | dogarul | dogari | dogarii | |
| genitive-dative | dogar | dogarului | dogari | dogarilor | |
| vocative | dogarule | dogarilor | |||