dogonić

Polish

Etymology

From do- +‎ gonić.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: do‧go‧nić

Verb

dogonić pf (imperfective doganiać)

  1. (transitive) to catch up with, to catch
    Synonyms: dognać, doścignąć, dopędzić, zrównać się z, dopaść
  2. (reflexive with się) to catch up with each other

Conjugation

Conjugation of dogonić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dogonić
future tense 1st dogonię dogonimy
2nd dogonisz dogonicie
3rd dogoni dogonią
impersonal dogoni się
past tense 1st dogoniłem,
-(e)m dogonił 		dogoniłam,
-(e)m dogoniła 		dogoniłom,
-(e)m dogoniło 		dogoniliśmy,
-(e)śmy dogonili 		dogoniłyśmy,
-(e)śmy dogoniły
2nd dogoniłeś,
-(e)ś dogonił 		dogoniłaś,
-(e)ś dogoniła 		dogoniłoś,
-(e)ś dogoniło 		dogoniliście,
-(e)ście dogonili 		dogoniłyście,
-(e)ście dogoniły
3rd dogonił dogoniła dogoniło dogonili dogoniły
impersonal dogoniono
conditional 1st dogoniłbym,
bym dogonił 		dogoniłabym,
bym dogoniła 		dogoniłobym,
bym dogoniło 		dogonilibyśmy,
byśmy dogonili 		dogoniłybyśmy,
byśmy dogoniły
2nd dogoniłbyś,
byś dogonił 		dogoniłabyś,
byś dogoniła 		dogoniłobyś,
byś dogoniło 		dogonilibyście,
byście dogonili 		dogoniłybyście,
byście dogoniły
3rd dogoniłby,
by dogonił 		dogoniłaby,
by dogoniła 		dogoniłoby,
by dogoniło 		dogoniliby,
by dogonili 		dogoniłyby,
by dogoniły
impersonal dogoniono by
imperative 1st niech dogonię dogońmy
2nd dogoń dogońcie
3rd niech dogoni niech dogonią
passive adjectival participle dogoniony dogoniona dogonione dogonieni dogonione
anterior adverbial participle dogoniwszy
verbal noun dogonienie

Further reading

  • dogonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dogonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.