dokończenie

Polish

Etymology

From dokończyć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔ.kɔɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: do‧koń‧cze‧nie

Noun

dokończenie n

  1. (uncountable) verbal noun of dokończyć
  2. (countable) conclusion, ending, termination

Declension

Declension of dokończenie
singular plural
nominative dokończenie dokończenia
genitive dokończenia dokończeń
dative dokończeniu dokończeniom
accusative dokończenie dokończenia
instrumental dokończeniem dokończeniami
locative dokończeniu dokończeniach
vocative dokończenie dokończenia

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.