dokument

See also: Dokument

Afrikaans

Etymology

From Dutch document.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

dokument (plural dokumente)

  1. document

Czech

Etymology

Borrowed from Latin documentum.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈdokumɛnt]
  • Audio:(file)

Noun

dokument m inan

  1. document
  2. documentary
    přírodopisný dokumentwildlife documentary

Declension

Further reading

Danish

Etymology

From Latin documentum, from docēre (teach).

Noun

dokument n (singular definite dokumentet, plural indefinite dokumenter)

  1. document

Declension

Declension of dokument
neuter
gender
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative dokument dokumentet dokumenter dokumenterne
genitive dokuments dokumentets dokumenters dokumenternes

References

Estonian

Etymology

German Dokument.

Noun

dokument (genitive dokumendi, partitive dokumenti)

  1. document

Declension

Declension of dokument (ÕS type 22e/riik, t-d gradation)
singular plural
nominative dokument dokumendid
accusative nom.
gen. dokumendi
genitive dokumentide
partitive dokumenti dokumente
dokumentisid
illative dokumenti
dokumendisse
dokumentidesse
dokumendesse
inessive dokumendis dokumentides
dokumendes
elative dokumendist dokumentidest
dokumendest
allative dokumendile dokumentidele
dokumendele
adessive dokumendil dokumentidel
dokumendel
ablative dokumendilt dokumentidelt
dokumendelt
translative dokumendiks dokumentideks
dokumendeks
terminative dokumendini dokumentideni
essive dokumendina dokumentidena
abessive dokumendita dokumentideta
comitative dokumendiga dokumentidega

Further reading

  • dokument”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009
  • dokument in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)

Norwegian Bokmål

Etymology

From Latin documentum.

Noun

dokument n (definite singular dokumentet, indefinite plural dokument or dokumenter, definite plural dokumenta or dokumentene)

  1. a document

Derived terms

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Latin documentum.

Pronunciation

  • IPA(key): /dʊkʉˈmɛnt/

Noun

dokument n (definite singular dokumentet, indefinite plural dokument, definite plural dokumenta)

  1. a document

Derived terms

References

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin documentum.[1][2][3][4] First attested in 1564.[5] Compare Silesian dokumynt.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /dɔˈku.mɛnt/
  • Audio 1:(file)
  • Audio 2:(file)
  • Rhymes: -umɛnt
  • Syllabification: do‧ku‧ment

Noun

dokument m inan (diminutive dokumencik, related adjective dokumentowy)

  1. document (any official script)
  2. document; identification (paper proving someone's identity)
  3. document (object that is proof to the era in which it was created or to the genuineness of something)
  4. (colloquial, film) documentary (documentary film) [with o (+ locative) ‘about whom/what’]
    Synonym: film dokumentalny
  5. (computing) document (file that contains text)
  6. (obsolete) assurance; confession
  7. (obsolete) show; demonstration (act of demonstrating or proving something actively)

Usage notes

The nominative plural form dokumenta is obsolete.

Declension

Descendants

  • Kashubian: dokùment

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), dokument is one of the most used words in Polish, appearing 6 times in scientific texts, 19 times in news, 13 times in essays, 5 times in fiction, and 12 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 55 times, making it the 1166th most common word in a corpus of 500,000 words.[6]

Adverb

dokument (not comparable)

  1. (Central Greater Poland) synonym of dokładnie
    Ja to widziałem dokument.I saw exactly this.

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “dokument”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “dokument”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “dokument”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  4. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “dokument”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  5. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “dokument”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  6. ^ Ida Kurcz (1990) “dokument”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 81

Further reading

Serbo-Croatian

Alternative forms

Pronunciation

  • IPA(key): /dokǔment/
  • Hyphenation: do‧ku‧ment

Noun

dokùment m inan (Cyrillic spelling доку̀мент)

  1. document

Declension

Declension of dokument
singular plural
nominative dokùment dokumenti
genitive dokumenta dokùmenātā
dative dokumentu dokumentima
accusative dokument dokumente
vocative dokumente dokumenti
locative dokumentu dokumentima
instrumental dokumentom dokumentima

Slovak

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈdɔkument]

Noun

dokument m inan (relational adjective dokumentový)

  1. document

Declension

Declension of dokument
(pattern dub)
singularplural
nominativedokumentdokumenty
genitivedokumentudokumentov
dativedokumentudokumentom
accusativedokumentdokumenty
locativedokumentedokumentoch
instrumentaldokumentomdokumentmi

Further reading

  • dokument”, in Slovníkový portál Jazykovedného ústavu Ľ. Štúra SAV [Dictionary portal of the Ľ. Štúr Institute of Linguistics, Slovak Academy of Science] (in Slovak), https://slovnik.juls.savba.sk, 2003–2025

Swedish

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

dokument n

  1. a document

Declension

Further reading