dolçor
Catalan
Etymology
From dolç + -or. First attested in the 14th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [dulˈso]
- IPA(key): (Balearic) [dolˈso]
- IPA(key): (Valencia) [dolˈsoɾ]
Audio (Catalonia): (file)
Noun
dolçor f (plural dolçors)
References
- ^ “dolçor”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
Further reading
- “dolçor”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “dolçor” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “dolçor” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Old French
Etymology
dolce, feminine of dous + -or, or from Late Latin dulcor, dulcōrem, from Latin dulcis.
Noun
dolçor oblique singular, f (oblique plural dolçors, nominative singular dolçor, nominative plural dolçors)
- softness
- (by extension) gentleness; kindness
Descendants
- Angevin: douçour
- Middle French: doulceur, dolceur, doulcheur, doulcour, doulçour, douceur, doucheur, douçour
- Norman: doucheur
- Picard: doucheur
References
- Godefroy, Frédéric, Dictionnaire de l'ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle (1881) (dolçor, supplement)