doordraaien

Dutch

Etymology

From door +‎ draaien.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrˌdraːi̯ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: door‧draai‧en

Verb

doordraaien

  1. (transitive, intransitive) to keep turning, keep running
  2. (intransitive) of perishable products available at an auction, to be destroyed or used for other purposes when left unsold
  3. (intransitive) to freak out, lose one's mind, go crazy

Conjugation

Conjugation of doordraaien (weak, separable)
infinitive doordraaien
past singular draaide door
past participle doorgedraaid
infinitive doordraaien
gerund doordraaien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular draai door draaide door doordraai doordraaide
2nd person sing. (jij) draait door, draai door2 draaide door doordraait doordraaide
2nd person sing. (u) draait door draaide door doordraait doordraaide
2nd person sing. (gij) draait door draaide door doordraait doordraaide
3rd person singular draait door draaide door doordraait doordraaide
plural draaien door draaiden door doordraaien doordraaiden
subjunctive sing.1 draaie door draaide door doordraaie doordraaide
subjunctive plur.1 draaien door draaiden door doordraaien doordraaiden
imperative sing. draai door
imperative plur.1 draait door
participles doordraaiend doorgedraaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.