doorhebben

Dutch

Etymology

From door +‎ hebben.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrɦɛbə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: door‧heb‧ben

Verb

doorhebben

  1. (transitive) to figure out, to see through

Conjugation

Conjugation of doorhebben (weak, irregular, separable)
infinitive doorhebben
past singular had door
past participle doorgehad
infinitive doorhebben
gerund doorhebben n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular heb door had door doorheb doorhad
2nd person sing. (jij) hebt door, heb door2 had door doorhebt doorhad
2nd person sing. (u) hebt door, heeft door had door doorhebt, doorheeft doorhad
2nd person sing. (gij) hebt door hadt door doorhebt doorhadt
3rd person singular heeft door had door doorheeft doorhad
plural hebben door hadden door doorhebben doorhadden
subjunctive sing.1 hebbe door hadde door doorhebbe doorhadde
subjunctive plur.1 hebben door hadden door doorhebben doorhadden
imperative sing. heb door
imperative plur.1 hebt door
participles doorhebbend doorgehad
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.