doorlaten

Dutch

Etymology

From door +‎ laten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrˌlaːtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: door‧la‧ten

Verb

doorlaten

  1. (transitive) to let through, to allow to pass

Conjugation

Conjugation of doorlaten (strong class 7, separable)
infinitive doorlaten
past singular liet door
past participle doorgelaten
infinitive doorlaten
gerund doorlaten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular laat door liet door doorlaat doorliet
2nd person sing. (jij) laat door liet door doorlaat doorliet
2nd person sing. (u) laat door liet door doorlaat doorliet
2nd person sing. (gij) laat door liet door doorlaat doorliet
3rd person singular laat door liet door doorlaat doorliet
plural laten door lieten door doorlaten doorlieten
subjunctive sing.1 late door liete door doorlate doorliete
subjunctive plur.1 laten door lieten door doorlaten doorlieten
imperative sing. laat door
imperative plur.1 laat door
participles doorlatend doorgelaten
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.