doormaken

Dutch

Etymology

From door +‎ maken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrˌmaː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: door‧ma‧ken
  • Rhymes: -aːkən

Verb

doormaken

  1. (transitive) to go through, to experience

Conjugation

Conjugation of doormaken (weak, separable)
infinitive doormaken
past singular maakte door
past participle doorgemaakt
infinitive doormaken
gerund doormaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak door maakte door doormaak doormaakte
2nd person sing. (jij) maakt door, maak door2 maakte door doormaakt doormaakte
2nd person sing. (u) maakt door maakte door doormaakt doormaakte
2nd person sing. (gij) maakt door maakte door doormaakt doormaakte
3rd person singular maakt door maakte door doormaakt doormaakte
plural maken door maakten door doormaken doormaakten
subjunctive sing.1 make door maakte door doormake doormaakte
subjunctive plur.1 maken door maakten door doormaken doormaakten
imperative sing. maak door
imperative plur.1 maakt door
participles doormakend doorgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.