doorzetten

Dutch

Etymology

From door +‎ zetten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdoːrˌzɛtə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: door‧zet‧ten

Verb

doorzetten

  1. (intransitive) to persevere, pull through
  2. (intransitive) to persist
  3. (transitive) to continue, to push on with

Conjugation

Conjugation of doorzetten (weak, separable)
infinitive doorzetten
past singular zette door
past participle doorgezet
infinitive doorzetten
gerund doorzetten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zet door zette door doorzet doorzette
2nd person sing. (jij) zet door zette door doorzet doorzette
2nd person sing. (u) zet door zette door doorzet doorzette
2nd person sing. (gij) zet door zette door doorzet doorzette
3rd person singular zet door zette door doorzet doorzette
plural zetten door zetten door doorzetten doorzetten
subjunctive sing.1 zette door zette door doorzette doorzette
subjunctive plur.1 zetten door zetten door doorzetten doorzetten
imperative sing. zet door
imperative plur.1 zet door
participles doorzettend doorgezet
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.