dostojnik

See also: dôstojník

Polish

Etymology

From dostojny +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /dɔˈstɔj.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔjɲik
  • Syllabification: do‧stoj‧nik

Noun

dostojnik m pers (female equivalent dostojniczka)

  1. dignitary (important or influential person)
    Synonym: dygnitarz

Declension

Declension of dostojnik
singular plural
nominative dostojnik dostojnicy/dostojniki (deprecative)
genitive dostojnika dostojników
dative dostojnikowi dostojnikom
accusative dostojnika dostojników
instrumental dostojnikiem dostojnikami
locative dostojniku dostojnikach
vocative dostojniku dostojnicy
adjective
adverb
nouns
verbs
  • dostojnieć impf
  • zdostojnieć pf

Further reading

  • dostojnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dostojnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.