doyumsuz

Turkish

Etymology

From doyum +‎ -suz.

Adjective

doyumsuz

  1. insatiable
  2. greedy

Declension

Predicative forms of doyumsuz
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) doyumsuzum doyumsuz muyum?
sen (you are) doyumsuzsun doyumsuz musun?
o (he/she/it is) doyumsuz / doyumsuzdur doyumsuz mu?
biz (we are) doyumsuzuz doyumsuz muyuz?
siz (you are) doyumsuzsunuz doyumsuz musunuz?
onlar (they are) doyumsuz(lar) doyumsuz(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) doyumsuzdum doyumsuz muydum?
sen (you were) doyumsuzdun doyumsuz muydun?
o (he/she/it was) doyumsuzdu doyumsuz muydu?
biz (we were) doyumsuzduk doyumsuz muyduk?
siz (you were) doyumsuzdunuz doyumsuz muydunuz?
onlar (they were) doyumsuzdular doyumsuz muydular?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) doyumsuzmuşum doyumsuz muymuşum?
sen (you were) doyumsuzmuşsun doyumsuz muymuşsun?
o (he/she/it was) doyumsuzmuş doyumsuz muymuş?
biz (we were) doyumsuzmuşuz doyumsuz muymuşuz?
siz (you were) doyumsuzmuşsunuz doyumsuz muymuşsunuz?
onlar (they were) doyumsuzmuşlar doyumsuz muymuşlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) doyumsuzsam doyumsuz muysam?
sen (if you) doyumsuzsan doyumsuz muysan?
o (if he/she/it) doyumsuzsa doyumsuz muysa?
biz (if we) doyumsuzsak doyumsuz muysak?
siz (if you) doyumsuzsanız doyumsuz muysanız?
onlar (if they) doyumsuzsalar doyumsuz muysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Derived terms

  • doyumsuzluk