dreiwen
See also: dréiwen
Luxembourgish
Etymology
From Middle High German drīben, from Old High German (*)drīvan, northern variant of trīban, from Proto-West Germanic *drīban.
Cognate with German treiben, English drive, Dutch drijven, Icelandic drífa.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdrai̯ven/, [ˈdʀɑɪ̯.vən]
- Rhymes: -ɑɪvən
Verb
dreiwen (third-person singular present dreift, past participle gedriwwen, auxiliary verb hunn)
Conjugation
| infinitive | dreiwen | |
|---|---|---|
| participle | gedriwwen | |
| auxiliary | hunn | |
| present indicative |
imperative | |
| 1st singular | dreiwen | — |
| 2nd singular | dreifs | dreif |
| 3rd singular | dreift | — |
| 1st plural | dreiwen | — |
| 2nd plural | dreift | dreift |
| 3rd plural | dreiwen | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.
Derived terms
- andreiwen
- ausdreiwen
- erausdreiwen
- erëmdreiwen
- ewechdreiwen
- iwwerdreiwen
- ofdreiwen
- opdreiwen
- undreiwen
- verdreiwen
- zeréckdreiwen
- ënnerdreiwen