dreiwen

See also: dréiwen

Luxembourgish

Etymology

From Middle High German drīben, from Old High German (*)drīvan, northern variant of trīban, from Proto-West Germanic *drīban.

Cognate with German treiben, English drive, Dutch drijven, Icelandic drífa.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdrai̯ven/, [ˈdʀɑɪ̯.vən]
    Rhymes: -ɑɪvən

Verb

dreiwen (third-person singular present dreift, past participle gedriwwen, auxiliary verb hunn)

  1. to drive, to propel

Conjugation

Regular
infinitive dreiwen
participle gedriwwen
auxiliary hunn
present
indicative
imperative
1st singular dreiwen
2nd singular dreifs dreif
3rd singular dreift
1st plural dreiwen
2nd plural dreift dreift
3rd plural dreiwen

(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.

Derived terms

  • andreiwen
  • ausdreiwen
  • erausdreiwen
  • erëmdreiwen
  • ewechdreiwen
  • iwwerdreiwen
  • ofdreiwen
  • opdreiwen
  • undreiwen
  • verdreiwen
  • zeréckdreiwen
  • ënnerdreiwen