driewerf

Dutch

Etymology

From Middle Dutch driewerf, driewerven, from Old Dutch thriewerf. A univerbation of drie (three) +‎ werf (time[s], occasion[s]).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdri.ʋɛrf/
  • Audio:(file)

Adverb

driewerf

  1. (archaic) thrice
    Synonym: driemaal