duodecimus
Latin
| ← 11 | XII 12 |
13 → [a], [b] |
|---|---|---|
| Cardinal: duodecim Ordinal: duodecimus Adverbial: duodeciēs, duodeciēns Proportional: duodecuplus, duodecemplus, duodecimplus Multiplier: duodecuplex, duodecimplex, duodecemplex Distributive: duodēnus Collective: duodenarius, duodenum, duodena Fractional: ūncia, duodecimus | ||
Etymology
From duodecim (“twelve”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [du.ɔˈdɛ.kɪ.mʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.oˈd̪ɛː.t͡ʃi.mus]
Numeral
duodecimus (feminine duodecima, neuter duodecimum); first/second-declension numeral
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | duodecimus | duodecima | duodecimum | duodecimī | duodecimae | duodecima | |
| genitive | duodecimī | duodecimae | duodecimī | duodecimōrum | duodecimārum | duodecimōrum | |
| dative | duodecimō | duodecimae | duodecimō | duodecimīs | |||
| accusative | duodecimum | duodecimam | duodecimum | duodecimōs | duodecimās | duodecima | |
| ablative | duodecimō | duodecimā | duodecimō | duodecimīs | |||
| vocative | duodecime | duodecima | duodecimum | duodecimī | duodecimae | duodecima | |
Descendants
- English: duodecimate
References
- “duodecimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “duodecimus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- duodecimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.