duplicatio

Latin

Etymology

From duplicō +‎ -tiō.

Pronunciation

Noun

duplicātiō f (genitive duplicātiōnis); third declension

  1. duplication, doubling

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative duplicātiō duplicātiōnēs
genitive duplicātiōnis duplicātiōnum
dative duplicātiōnī duplicātiōnibus
accusative duplicātiōnem duplicātiōnēs
ablative duplicātiōne duplicātiōnibus
vocative duplicātiō duplicātiōnēs

Descendants

  • English: duplication
  • French: duplication
  • German: Duplikation
  • Italian: duplicazione
  • Spanish: duplicación

References

  • duplicatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • duplicatio in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 1, Hahnsche Buchhandlung
  • duplicatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press