duplicato
See also: duplicato-
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /du.pliˈka.to/
- Rhymes: -ato
- Hyphenation: du‧pli‧cà‧to
Adjective
duplicato (feminine duplicata, masculine plural duplicati, feminine plural duplicate)
Derived terms
Noun
duplicato m (plural duplicati)
- duplicate, copy, reproduction
- spare set (of keys etc.)
Participle
duplicato (feminine duplicata, masculine plural duplicati, feminine plural duplicate)
- past participle of duplicare
Further reading
- duplicato in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dʊ.plɪˈkaː.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪u.pliˈkaː.t̪o]
Etymology 1
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
duplicātō
- dative/ablative masculine/neuter singular of duplicātus
Etymology 2
duplicātus + -ō
Adverb
duplicātō (not comparable)
- double, twice as much
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 2.24:[1]
- veneris quindecies pluribus subit, rursus saturni et iovis duplicato degrediuntur, martis etiam quadruplicato.
- (please add an English translation of this quotation)
- veneris quindecies pluribus subit, rursus saturni et iovis duplicato degrediuntur, martis etiam quadruplicato.
Descendants
- → English: duplicato-
Further reading
- “dū̆plĭcāto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dŭplĭcātō in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 564/3.
- “dŭplĭcātō” in Enrico Olivetti (2003–2026), Online Latin Dictionary, Olivetti Media Communication
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
duplicātō
- second/third-person singular future active imperative of duplicō