dziaka

Polish

Etymology

Deverbal from dziakać.

Pronunciation

Noun

dziaka f

  1. (Kociewie) hook with two horns for digging potatoes
    Synonym: byk

Further reading

  • Gustaw Pobłocki (1887) “dziaka”, in Słownik kaszubski z dodatkiem idyotyzmów chełmińskich i kociewskich (in Polish), 2 edition, Chełmno, page 150