dziedzić

From dziad +‎ -ić.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /d͡ʑʲɛd͡ʑʲit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /d͡ʑʲɛd͡ʑʲit͡ɕʲ/

dziedzić impf

1. to inherit
   • 1930 [c. 1455], “I Mach”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 2, 10:

     Ktori gest narod nye dzedzil krolewstwa gego (quae gens non hereditavit regnum eius)?

     [Ktory jest narod nie dziedził krolewstwa jego (quae gens non hereditavit regnum eius)?]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “dziedzić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN