dzielnik

See also: Dzielnik

Polish

Etymology

From dzielić +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈd͡ʑɛl.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛlɲik
  • Syllabification: dziel‧nik
  • Homophone: Dzielnik

Noun

dzielnik m inan

  1. (arithmetic) divisor (second operand of division)
  2. (arithmetic) divisor (integer of which another integer is a multiply)

Declension

Declension of dzielnik
singular plural
nominative dzielnik dzielniki
genitive dzielnika dzielników
dative dzielnikowi dzielnikom
accusative dzielnik dzielniki
instrumental dzielnikiem dzielnikami
locative dzielniku dzielnikach
vocative dzielniku dzielniki
nouns
verbs

Further reading

  • dzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dzielnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.