dziwaczny

Polish

Etymology

From dziwak +‎ -ny.

Pronunciation

  • IPA(key): /d͡ʑiˈvat͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡ʂnɘ
  • Syllabification: dzi‧wacz‧ny

Adjective

dziwaczny (comparative dziwaczniejszy, superlative najdziwaczniejszy, derived adverb dziwacznie)

  1. weird, bizarre

Declension

Declension of dziwaczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative dziwaczny dziwaczna dziwaczne dziwaczni dziwaczne
genitive dziwacznego dziwacznej dziwacznego dziwacznych
dative dziwacznemu dziwacznej dziwacznemu dziwacznym
accusative dziwacznego dziwaczny dziwaczną dziwaczne dziwacznych dziwaczne
instrumental dziwacznym dziwaczną dziwacznym dziwacznymi
locative dziwacznym dziwacznej dziwacznym dziwacznych
adjective
adverb
nouns
verbs

Further reading

  • dziwaczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dziwaczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.