ealgian
Old English
Alternative forms
- algian — Anglian
Etymology
From Proto-West Germanic *algōn.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈæ͜ɑl.ɡi.ɑn/, [ˈæ͜ɑɫ.ɣi.ɑn]
Verb
ealgian
Conjugation
Conjugation of ealgian (weak, class 2)
| infinitive | ealgian | ealgienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ealgiġe | ealgode |
| second person singular | ealgast | ealgodest |
| third person singular | ealgaþ | ealgode |
| plural | ealgiaþ | ealgodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ealgiġe | ealgode |
| plural | ealgiġen | ealgoden |
| imperative | ||
| singular | ealga | |
| plural | ealgiaþ | |
| participle | present | past |
| ealgiende | (ġe)ealgod | |
Derived terms
- ġeealgian