eerbiedigen
Dutch
Etymology
From eerbieden (“to respect”) + -igen (verb suffix) and eerbiedig + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌeːrˈbi.də.ɣə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: eer‧bie‧di‧gen
Verb
eerbiedigen
Conjugation
| Conjugation of eerbiedigen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | eerbiedigen | |||
| past singular | eerbiedigde | |||
| past participle | geëerbiedigd | |||
| infinitive | eerbiedigen | |||
| gerund | eerbiedigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | eerbiedig | eerbiedigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | eerbiedigt, eerbiedig2 | eerbiedigde | ||
| 2nd person sing. (u) | eerbiedigt | eerbiedigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | eerbiedigt | eerbiedigde | ||
| 3rd person singular | eerbiedigt | eerbiedigde | ||
| plural | eerbiedigen | eerbiedigden | ||
| subjunctive sing.1 | eerbiedige | eerbiedigde | ||
| subjunctive plur.1 | eerbiedigen | eerbiedigden | ||
| imperative sing. | eerbiedig | |||
| imperative plur.1 | eerbiedigt | |||
| participles | eerbiedigend | geëerbiedigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||