einbeita

Icelandic

Verb

einbeita (weak verb, third-person singular past indicative einbeitti, supine einbeitt)

  1. (dative reflexive) to focus, to concentrate

Conjugation

einbeita – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur einbeita
supine sagnbót einbeitt
present participle
einbeitandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég einbeiti einbeitti einbeiti einbeitti
þú einbeitir einbeittir einbeitir einbeittir
hann, hún, það einbeitir einbeitti einbeiti einbeitti
plural við einbeitum einbeittum einbeitum einbeittum
þið einbeitið einbeittuð einbeitið einbeittuð
þeir, þær, þau einbeita einbeittu einbeiti einbeittu
imperative boðháttur
singular þú einbeit (þú), einbeittu
plural þið einbeitið (þið), einbeitiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
einbeittur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
einbeittur einbeitt einbeitt einbeittir einbeittar einbeitt
accusative
(þolfall)
einbeittan einbeitta einbeitt einbeitta einbeittar einbeitt
dative
(þágufall)
einbeittum einbeittri einbeittu einbeittum einbeittum einbeittum
genitive
(eignarfall)
einbeitts einbeittrar einbeitts einbeittra einbeittra einbeittra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
einbeitti einbeitta einbeitta einbeittu einbeittu einbeittu
accusative
(þolfall)
einbeitta einbeittu einbeitta einbeittu einbeittu einbeittu
dative
(þágufall)
einbeitta einbeittu einbeitta einbeittu einbeittu einbeittu
genitive
(eignarfall)
einbeitta einbeittu einbeitta einbeittu einbeittu einbeittu

Further reading